جلوه گاه دنیای آبی

شعر 2

سفره ی عشق

   بس که پیچید به عالم خبر سفره ی عشق                

                            وقت آن شد که نشینیم سر سفره ی عشق

   وه که با بانگ دلانگیز پیام از ملکوت 

            با چه شوری بگشایند در سفره ی عشق

   چه هوایی ، چه صفایی و چه شوقی دارد

                            موقع مغرب و همچون سحر سفره ی عش    

   بخور ای خسته ی باز آمده از سوی سحر

                            زغذاهای زهم خوبتر سفره ی عشق

   هرغذایی که خوری بر سر این سفره خوش است

                            که بود نعمت صاحب نظر سفره ی عشق

   کره ونان پنیرش چه لذیذ است ونیز

                            سبزی ومیوه وشیر وشکر سفره ی عشق

   دست پختان خدایند وهنرمندی وی

                         آنچه گشته است چنین جلوه گر سفره ی عشق

   ای دل از عشق بگو هر چه نوانی زیرا                     

                         عاشقانند همه دور وبر سفره ی عشق

   غافلانند کزین سفره نگیرند ثمر

                         که ندانند ز حسن اثر سفره ی عشق

   « آبی » روزه خور از ناخوشی کلیه ی خویش  

                          گشته دلباخته ی خونجگر سفره ی عشق